Gerçekten rahatsız olduğum bir konudan bahsetmek istiyorum; asla memnun olamama duygusu ile doğmuş insanlar etrafımı sarınca sinir harbi geçirmemek elde değil.
Bu insanlar;
-Asla kendi yanlışlarını görmezler
-İşler ters gittiğinde, suçlanacak kişiler başkalarıdır.
-Her şey çok saçmadır, her şey 'in tanımı onlar için ters giden şeyler anlamına gelmektedir. İyi bir şeyler varsa, onlar saçma olan her şeyin içerisinde değildir.
-Farklılıklara açık olamazlar, irdelerler ve kendilerine benzemeyenler sert bir dille eleştirilir.
-Grup çalışmalarına uyum sağlayamazlar, projelerin kendi çizgisi üzerinden gitmelerini isterler.
-Proje içerisinde konular sunum sırasında, kendi işleyiş sırasına göre değil, o kişilerin belirlediği sırada gider. Diğer grup üyeleri ağzı açık şekilde, kavrayamadan sunumu izlerler.
-Onlara karşı eleştiride bulunmanız mümkün değildir, asla hatalı olduklarını kabullenemediklerinden olsa gerek.
-Prosedürlerin uygulanmasını savunurken, kendilerini kapsayan düzenlemelerde her zaman esneklik talebinde bulunurlar. Bunun en kötü yanı ise, bu esneklik sağlanmadığında şiddetle tepki gösterirler.
Ben bu kişilere "maruz kalmaktan" şikayetçiyim a dostlar. Hayat yeterince çekilmez değilmiş gibi bir de bu insan profilleri ile uğraşmak beni inanılmaz derecede yoruyor.
En iyisi dönelim kitaplara, ayraçlarla buluşalım.
